การนอนหลับ  เป็นช่วงที่อวัยวะต่าง ๆ ของร่างกาย โดยเฉพาะระบบหัวใจและหลอดเลือดได้พักผ่อน เพราะร่างกายเรานอนนิ่ง ไม่ได้ออกแรงใด ๆ จึงไม่ต้องการการสูบฉีดโลหิตมากเท่าไรนัก นอกจากนี้ ในขณะที่มนุษย์นอนหลับนั้นจะมีการซ่อมแซมส่วนสึกหรอของร่างกาย และการปรับสมดุลของสารเคมีต่าง ๆ ในร่างกาย และที่สำคัญในระหว่างที่มนุษย์นอนหลับนั้นจะเป็นช่วงเวลาที่สมองทำการเรียบเรียงข้อมูลต่าง ๆ ที่สมองได้รับทราบในวันนั้น ๆ เข้าสู่การเรียบเรียงและจัดเก็บให้เป็นหมวดหมู่ เพื่อให้สามารถดึงมาใช้ได้อย่างมีประสิทธิภาพมากที่สุด จึงนับได้ว่าการนอนเป็นส่วนหนึ่งของการเรียนรู้ ทำให้สมองเกิดการจดจำและมีพัฒนาการ แต่สังคมปัจจุบันที่มีสิ่งเร้าต่างๆมากมายที่ทำให้เรามีการนอนหลับที่ไม่เพียงพอทั้งจากภาระหน้าที่ พฤติกรรมการใช้ชีวิต รวมถึงปัญหาด้านสุขภาพทางกายและสภาพจิตใจที่ทำให้เรามีการนอนหลับพักผ่อนที่ไม่เพียงพอ พบว่าคนที่อดนอน หรือนอนน้อยกว่า 7 ชั่วโมงต่อวัน เป็นระยะเวลานาน จะทำให้เกิดสภาวะที่เรียกว่า Sleep debt หรือ ติดหนี้การพักผ่อน
หนี้การนอน (Sleep Debt)
          Sleep Debt ที่แปลเป็นไทยตรงๆว่า หนี้การนอน หรือหนี้การพักผ่อน คือการรู้สึกไม่ผ่อนคลาย อ่อนเพลียในช่วงเวลาตื่น โดยสาเหตุหลักมาจากการอดนอนหรือนอนไม่พอติดต่อกันเป็นเวลานานจนสะสมเป็นหนี้สินค้างชำระที่รอเวลาสำหรับการชดเชยไม่ต่างอะไรกับการติดหนี้ธนาคาร
ผลเสียจากหนี้การนอน
          การอดนอนเป็นระยะเวลานานๆหลายๆวัน จะส่งผลทำให้เกิดความเครียดที่เราเรียกว่า Stress ในร่างกาย เมื่อมีความเครียดสะสมมาก จะส่งผลกระตุ้นให้มีการหลั่งสารฮอร์โมนคอร์ติซอลมากขึ้น เพื่อรักษาสมดุลของระบบไหลเวียนโลหิต ในร่างกาย ถึงแม้ว่าความเครียดจะหายไป แต่กลไกการตอบสนองของฮอร์โมนยังคงอยู่ ทำให้เกิดสภาวะที่เรียกว่า Allostatic load ขึ้นได้ โดยการอดนอนส่งผลกระทบให้เกิดการหลั่งคอร์ติซอลไปยับยั้งการทำงานของเอนไซม์เทโลเมอเรส ซึ่งก็คือเอมไซม์ที่ช่วยป้องกันการหดสั้นของเทโลเมียร์ ซึ่งเป็นชิ้นส่วนสำคัญที่อยู่ตรงปลายสายโครโมโซมทำหน้าที่ควบคุมและถ่ายทอดข้อมูลในกระบวนการแบ่งตัวของเซลล์ โดยเทโลเมียร์ที่หดสั้นลงผิดปกติจะทำให้เราเข้าสู่ภาวะเจ็บป่วยได้ง่ายและไวกว่าคนปกติ นอกจากนั้นยังโยงไปสู่โรคที่เกิดจากความเสื่อม เช่น โรคมะเร็ง หลอดเลือดหัวใจ อัลไซเมอร์ เบาหวาน และอื่นๆได้ นอกจากนี้การอดนอนจะทำให้ มีการกระตุ้นระบบประสาทอัตโนมัติ ทำให้เกิดการสร้างอนุมูลอิสระเพิ่มมากขึ้นและส่งผลต่อความยาวของเทโลเมียร์เช่นกัน ดังนั้นการนอนหลับให้เพียงพอจึงเป็นเรื่องที่สำคัญมาก ซึ่งไม่ใช่แค่จำนวนที่เพียงพอแต่ยังต้องมีคุณภาพด้วย
การนอนที่มีคุณภาพ
การนอนหลับที่มีคุณภาพ ประกอบด้วย 3 อย่าง ได้แก่
1.ระยะเวลา (Sleep Duration) ที่เหมาะสมตามช่วงอายุ
          ตามคำแนะนำของ National Sleep Foundation (NSF) ระยะเวลาการนอนหลับที่เพียงพอ มีความแตกต่างกันไปตามช่วงอายุ ดังนี้
•  ทารกอายุ 0-3 เดือน ควรนอนหลับ 14-17 ชั่วโมงต่อวัน
•  ทารกอายุ 4-11 เดือน ควรนอนหลับ 12-15 ชั่วโมงต่อวัน
•  เด็กอายุ 1-2 ปี ควรนอนหลับ 11-14 ชั่วโมงต่อวัน
•  เด็กอายุ 3-5 ปี ควรนอนหลับ 10-13 ชั่วโมงต่อวัน
•  เด็กอายุ 6-13 ปี ควรนอนหลับ 9-11 ชั่วโมงต่อวัน
•  วัยรุ่นอายุ 14-17 ปี ควรนอนหลับ 8-10 ชั่วโมงต่อวัน
•  ผู้ใหญ่อายุ 18-64 ปี ควรนอนหลับ 7 – 9 ชั่วโมงต่อวัน
•  ผู้สูงอายุ ตั้งแต่ 65 ปีขึ้นไป ควรนอนหลับ 7 – 8 ชั่วโมงต่อวัน
2. ความต่อเนื่อง (Sleep Continuity)
          เริ่มนับตั้งแต่เข้านอนจนนอนหลับ จนกระทั่งตื่นนอน การนอนที่มีคุณภาพต้องมีความต่อเนื่อง ไม่ตื่นระหว่างการนอนหลับระยะเวลารวมกันมากกว่า 20 นาที
3. ความลึก (Sleep Depth)
          ความถี่ของคลื่นสมองจะลดลงอยู่ในช่วงคลื่นเดลต้าเป็นช่วงเวลาที่ร่างกายจะหลั่งโกรทฮอร์โมนได้มากเพื่อที่จะช่วยฟื้นฟูและเสริมสร้างการทำงานของร่างกาย ในการนอนหลับหนึ่งคืนควรมีช่วงเวลาหลับลึก 13-23 % ของระยะเวลาการนอนหลับทั้งหมด หากนอนหลับเป็นเวลา 8 ชั่วโมง ควรมีช่วงเวลาหลับลึกประมาณ 65-125 นาที